Rennen, vliegen en weer doorgaan

6 oktober 2020

Laatst liep ik weer eens in de valkuil van rennen, vliegen en maar door, door, door. Herken je die?

Run Your Day | blog Leidsche Rijn Magazine | Leonie Labrie

Leonie Labrie is timemanagement coach bij Run Your Day en helpt ambitieuze, werkende moeders met (jonge) kinderen, die constant 100 dingen tegelijk aan het doen zijn, om meer rust, structuur en overzicht te creëren, zodat zij eindelijk afrekenen met het gevoel nergens tijd voor te hebben. Leonie woont in Leidsche Rijn met haar man en twee zoons, Joris (6) en Benjamin (2). Meer info: www.runyourday.nl. 

 

Het was weekend, einde ochtend. Ik moest om 13.00 uur een coronatest laten doen. Dat was een kwartiertje rijden en de jongens gingen mee. Ik kom niet graag te laat, dus ik was ruim van tevoren gestart met klaarmaken voor vertrek. Ik wilde boterhammen smeren en bekers met melk vullen voor onderweg, dan konden ze lekker even rustig wat eten en drinken. En ik zou een boekje meenemen voor allebei… ik had echt aan alles gedacht. Dacht ik…

Gevecht tegen de klok

Maar ik kwam echt geen stap vooruit. Er moesten nog sokken van boven gehaald worden (daar denk ik op de een of andere manier nooit aan bij het aankleden), Benjamin was continu aan het mopperen, Joris wilde steeds iets aan me laten zien en de jongens vonden elke 3 minuten iets om ruzie over te maken. En ondertussen tikte die klok door en lukte het me maar niet om ons klaar voor vertrek te krijgen. Ik werd hoe langer hoe geïrriteerder. En na de 88e keer dat ik Benjamin huilend van de grond geraapt had, dacht ik: laat maar.  

Ik kap ermee

Even helemaal moedeloos dacht ik: ik kap ermee. Ik ga gewoon even bij de jongens aan tafel zitten, waar ik toch al steeds naartoe aan het lopen was. Ik ging zitten, want ik werd gek van mijn eigen ge-heen-en-weer. En toen ik zo eens naar de jongens keek, viel opeens het kwartje: Benjamin had niet zoveel gegeten die ochtend. Ik vroeg hem of hij soms een banaan wilde. Dat wilde hij. Banaantje pellen, banaantje opeten, kind tevreden, rust in de tent. Mama pakte de spulletjes en 5 minuten later gingen we de deur uit. 

Rustmoment

Sjongejonge, hoe moeilijk kun je het jezelf maken, hè. Constant maar dat to do-lijstje in je hoofd houden en het er doorheen proberen te rammen, no matter what. Terwijl dat rustmomentje, even een paar minuutjes samen aan de tafel zitten, ervoor zorgde dat ik het opeens allemaal veel beter zag. En het maakte dat ik niet meer 100 dingen tegelijk aan het doen was, maar gewoon even ongestoord kon klaarmaken voor vertrek. 

De grap is dat ik zo’n rustmoment in mijn werk altijd inbouw en dat ook samen met mijn klanten doe. Even terugkijken op wat al gedaan is, vooruitkijken naar wat eraan komt. Bepalen wat prioriteit heeft en wat niet. Even dat moment nemen om overzicht te creëren geeft enorme rust in je hoofd. Als timemanagement coach is dat precies wat ik doe. Dit was dus een typisch gevalletje van ‘bij de loodgieter thuis lekt de kraan’. 

Leonie Labrie | Run Your Day