De telefoon gaat. Ik neem op. ‘Ja, met mij, er is iets gebeurd.’ Ik verstar even. ‘Is het erg?’, vraag ik voorzichtig. ‘Zijn voortand ligt eruit, met wortel en al.’
Martine uit Vleuten is Stress en Burn-out coach en Wandelcoach. Daarnaast geeft ze trainingen op het gebied van work-life-balance en blogt ze regelmatig voor LRM.
Mijn partner belt me over de jongste, die gelukkig nog melktanden heeft. Samen met zijn broer zijn ze in het Spoorwegmuseum. Op het moment dat de jongste een tafel vol met modeltreinen ziet, rent hij ernaartoe. Zijn blik is gericht op de tafel en hij ziet het been van een voorbijganger niet. Hij struikelt en valt met zijn wang tegen de tafel. Zijn vader ziet het gebeuren en rent naar hem toe. Hij tilt hem op. Er valt een tand uit zijn mond, met wortel en al.
Vechten, vluchten of bevriezen
In paniek pakt hij onze zoon op, roept de oudste bij zich en loopt het Spoorwegmuseum uit. Wegwezen! Met een zakdoekje dept hij de wond en de voortand met wortel stopt hij in een ander zakdoekje. Onderweg naar de auto belt hij mij. Ik vraag of hij zijn wang heeft gekoeld. Nee. Heeft hij hulp gevraagd van omstanders? Nee.
Als stress en burn-out coach vind ik dit soort situaties heel boeiend. Hoe komt het toch dat iedereen anders reageert op (acute) stress situaties? De automatische reactie die we vaak hebben is: vechten, vluchten of bevriezen. Deze reactie overkomt je. Het kan ook per situatie verschillen hoe je reageert.
Bewust reageren kun je leren
Aan mijn partner vraag ik wat maakt dat hij niet is gaan koelen. Zijn antwoord: ik heb er niet aan gedacht. Zijn overlevingsmechanisme maakte blijkbaar dat hij zo snel mogelijk naar huis wilde, zodat we samen konden kijken wat er nodig was. Hij heeft onze zoon getroost en heeft hem naar de auto gedragen. Was het mij overkomen, dan had ik ijs gevraagd om te koelen. Wat waarschijnlijk had geleid tot een gillend kind, die op dat moment geen koude doek tegen zijn wang wilde, maar wel van mij moest.
Waanzinnig interessant vind ik dat. Hoe we als mensen anders reageren, vanuit ons eigen referentiekader. Waarom doe je wat je doet? Zou het ook anders kunnen? En zo ja, wat levert je dat dan op? Door je meer bewust te worden van je (re)acties, ontstaat keuzevrijheid. De ruimte om te kiezen het anders te doen. Deze ruimte kun je creëren door meer te gaan voelen. Je niet laten overspoelen door automatische stressreacties, maar er bewust mee omgaan. Uit je hoofd, in je lijf.
Wil jij ook bewust (anders) leren reageren? Of heb je stress-, burn-out of lichamelijke klachten en wil je ervaren wat coaching voor jou kan betekenen? Mail Martine voor een gratis en vrijblijvende kennismaking.
