Haar zoektocht naar verrassende beelden en verhalen bracht fotografe Hilde Werner naar de Kees van Dongensingel en naar het Máximapark.
‘Tijdens mijn speurtocht naar verhalen van bewoners van Leidsche Rijn stuit ik regelmatig op verrassingen. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat zich achter de huizen op de Kees van Dongensingel in Het Zand een waar paradijs bevindt. Een paradijs met een stromend watertje tussen met bloemen begroeide heuvels. In dat watertje liggen stenen waarop je kunt springen. Heel idyllisch! Hebben de bewoners samen bedacht en aan laten leggen. Ik kwam er toevallig achter toen ik een van die bewoners, Rens, spontaan aansprak toen hij met zijn partner en een paar buren voor zijn huis een wijntje zat te drinken.
De laatste tijd ben ik ook regelmatig in het Máximapark te vinden, omdat dat park er gewoonweg schitterend bij ligt op dit moment. Ik moet ervoor gaan waken dat ik straks niet alleen maar foto’s van het park heb. Ook leuk, maar niet helemaal de bedoeling… Maar ook in het park wachtte mij weer een verrassing. Ik zag twee mannen in witte pakken in de weer met stokken.
(tekst loopt door onder de foto)
Dat trok natuurlijk mijn aandacht. Ik besloot ze rustig te benaderen, zodat ik ze van dichtbij kon bekijken. Ze stonden tegenover elkaar en sloegen hun stokken tegen elkaar aan. Ik sprak ze aan en het bleek te gaan om een Aikido-les. Dat wilde ik wel vastleggen, zo met de bomen van het evenementenveld op de achtergrond, tegen een prachtige Hollandse lucht. Nou, dat mocht wel, maar daar moest ik wel wat voor doen. Om goed te kunnen begrijpen wat de heren aan het doen waren, moest ik het eerst zelf ervaren en meedoen met de les. Ah, vooruit dan maar, alles voor een goede foto, nietwaar! En dan sta je dus zomaar ineens in het park te Aikido’en en ben je weer heel wat wijzer als het aankomt op de balans tussen lichaam en geest.
En gaandeweg leer ik dat iedereen die je aanspreekt een verhaal te vertellen heeft. Je hoeft er alleen maar naar te vragen!’
