Haar zoektocht naar verrassende beelden en verhalen bracht fotografe Hilde Werner naar de Vlinderhof.
Hilde: ‘Stel jezelf het volgende voor: het is avond, zo rond een uur of acht. De zon zakt langzaam naar beneden, de warmte van de dag hangt nog in de lucht. En verder is het stil, op een fluitende merel en een zacht muziekje in de verte na. Je bent in de Vlinderhof met nog een aantal anderen, voornamelijk vrouwen. (Waarom eigenlijk? Dit is voor mannen vast ook fijn … Ik dwaal af …) Iedereen heeft zijn matje klaargelegd en de yogales begint.
Ik voel me een indringer, liggend in het gras op zoek naar het mooiste beeld. Het geklik van mijn camera klinkt als een geweerschot in deze stilte. Maar de deelnemers doen net alsof ze me niet opmerken en gaan door met hun soms bijna rugbrekende oefeningen. Als de zon is weggezakt sluip ik er zachtjes vandoor, ik wil de groep niet langer storen.
Bij thuiskomst bekijkt manlief de foto’s. “Hm, dat ziet er best relaxed uit!” Dus wie weet, volgende keer een extra mannelijke deelnemer erbij!’